Gratuluję wszystkim. Niektórzy być może zastanawiają się , cóż takiego Andrzej dostał. Mówił wciąż: ty już rozumiesz, ty już rozumiesz. Każdy to potrafi. Niektórzy doszukiwali się błędów w jego odpowiedziach. Obserwowałem wasze twarze i widziałem , że taki umysł się pojawił. To nie jest jednak problem.

Mam wiersz dla was z tej okazji.

Wielki człowiek idzie tylko wprost

Błąd za błędem , nie ma żadnych przeszkód.

Wdycha gwiezdny pył, wdycha bogów i demony.

Górskie szczyty to jego poduszki

Pachnące oceany to jego plac zabaw.

Czy widzisz go?

Trzymając się zjawisk nie znajdziesz go

Bez zjawisk nie możesz go osiągnąć.

Zatem, czy twoje i jego ciało

Są tym samym czy różnią się?

KATZ !

Na ołtarzu złoty Budda

Przede mną wiele uśmiechniętych twarzy.

Często ludzie praktykujący mają duży problem. Największą ich chorobą jest sprawdzanie samego siebie, swoich pomyłek. To jest trudne ponieważ bez pomyłek nie możemy się obejść w tym życiu. W sutrze jest napisane : gdy tylko otwieramy usta, już jest błąd. A więc ile błędów pojawiło się dzisiaj? Mistrz Zen Seung Sahn mówi : Gdy tylko się rodzimy, to już jest błąd. Problemem nie jest popełniać błędy, ale co z nimi robimy. Jak jasny jest nasz kierunek. To jest bardzo ważne dla tej ceremonii.

Przykład, nasze działanie, to jest to prawdziwe nauczanie. Wielu ludzi uznając to szuka czegoś na zewnątrz. Gdy przyjrzymy się wartościom w naszych społeczeństwach i zapytamy kto osiągnął coś naprawdę wielkiego , wiele osób odpowie : może Bill Gates? To są te wartości, ale jeśli trzymamy się ich , nie znajdziemy wielkiego człowieka.

Jeżeli chcemy go znaleźć musimy głęboko spojrzeć do wnętrza.

Czy potrafimy to zrobić? Czy to jest dla każdego?

Podczas Kyol-che opowiedziałem pewną historię. Przed przyjazdem do Polski widziałem w telewizji CNN zapowiedź programu o pewnej zawodniczce sportowej. Nie zwróciłem uwagi na nazwisko. Pokazywali sprinterkę , nie wiedziałem jednak na czym polega jej niezwykłość. Na koniec pokazali ją całą i wtedy zrozumiałem. Ona nie miała nóg. Była na plastikowych protezach, będąc jedną z czołowych sprinterek świata. W porównaniu z tym stać się Mistrzem Zen jest dużo łatwiejsze.

Różne rodzaju umysły pojawiły się prawdopodobnie podczas tej ceremonii. Niektórzy mogą być bardzo szczęśliwi. Nie pozostawajcie jednak na tym. Wy również powinniście to zrobić. Może ktoś jest zazdrosny. To jest w porządku. Gniew jest również w porządku. Wykorzystajcie te uczucia w dalszej pracy.

Życzę wszystkiego najlepszego nowemu nauczycielowi. Jest to ważne dla naszej szkoły ,ponieważ nie ma nas tak wielu.

Niedawno przed ceremonią Inka w Berlinie kandydat zapytał mnie czy mam jakieś życzenie. Powiedziałem , tak, chcę iść na emeryturę. Wtedy on zapytał mnie: jak chcesz to osiągnąć? Odpowiedziałem: daję tobie inka.

Mam nadzieję, że nowy nauczyciel pomoże w spełnieniu tego życzenia.

A ponieważ jest wiele cierpiących istot na tym świecie potrzeba jest więcej nauczycieli. Proszę więc was wszystkich o pomoc.

Dziękuję.
 
 

Pytająca ( Aleksandra Porter JDPSN): Mam dla Ciebie w prezencie wspaniałą malę. Ale chciałabym się dowiedzieć ile waży ta mala ?

APPSN: Ty już rozumiesz.

Pytająca: Ale pytam ciebie.

APPSN:( Bierze malę i przesuwa korale ) Kwan Seum Bosal, Kwan Seum Bosal.

Pytanie: Moje gratulacje , wspaniały dzien. Jest jednak pewien problem. 2500 lat temu w obecności uczniów, Budda widząc uśmiech Mahakaśjapy dał mu przekaz swojej Dharmy. My w ośrodku Zen mamy wielu historyków, którzy wnikliwie zbadali tę sprawie. Okazało się, ze tam pojawił się jastrząb, który chwycił tę Dharmę i odleciał. Mahakaśjapa został tylko ze swoim uśmiechem. Nie mógł nic przekazać Anandzie , Patriarchowie również nie mieli co przekazać swoim następcom. Ty również nic nie możesz dzisiaj dostać. W jaki sposób uratujesz Dharmę Buddy?

APPSN: Ty już rozumiesz.

Pytający: Nie mam pojęcia.

APPSN: Dziękuję za twój dzisiejszy uśmiech.

Pytający: Ale to jest tylko twoja Dharma.

APPSN: Nie wystarczy?

Pytający: Nie wystarczy.

APPSN: Pies goni za kością

Pytający: O , dziękuję że uratowałeś Dharmę Buddy.
 

Pytający: Kiedyś pewna dziewczyna opuszczała Kyol-Che. Gdy już właśnie wychodziła, ty żegnając ją powiedziałeś: Nie zgub tego. Czego ona miała nie zgubić?

APPSN: Ty już rozumiesz.

Pytający: Pytam Ciebie.

APPSN: Nie zgub tego.
 

Pytający: Jest pytanie, które mnie dręczy. Czysty umysł jest jak wielkie okrągłe zwierciadło. Ale co jest po drugiej stronie tego zwierciadła ?

APPSN: Ty już rozumiesz.

Pytający: Zupełnie nie rozumiem.

APPSN: Twoje spodnie są niebieskie.

Pytający: To wszystko ?

 APPSN: Nie wystarczy ?
 
 

• (Unosi kij Zen i uderza nim w stół )

• (Unosi kij Zen i uderza nim w stół )

• (Unosi kij Zen i uderza nim w stół )

Jeśli je znajdziecie ten kij uderzy was trzydzieści razy, jeśli go nie znajdziecie, również otrzymacie trzydzieści uderzeń. Co możecie zrobić?

KATZ !

Przyszliśmy tutaj aby wziąć udział w dzisiejszej ceremonii ,po jej zakończeniu opuścimy to miejsce.

Dziękuję, że zechcieliście przybyć tutaj wszyscy. Pragnę wyrazi gorące

podziękowania moim nauczycielom. DSSNimowi. Seung Sahnowi, który powołał te szkołę do życia i tchnął w nią ducha swojego nauczania, SSNimowi Wu Bongowi za przewodnictwo i opiekę, Aleksandrze Porter JDPSN, która zawsze była dla mnie żywym przykładem głębokiej praktyki, mądrości i jasnego nauczania, również nieobecnej tutaj Grażynie Perl JDPSN i wszystkim nauczycielom, z którymi dane mi było pracować przez te czternaście lat mojej praktyki.

Znaczeniem naszego spotkania jest wielka praca życia i śmierci. Nasze życie jest bardzo ulotne. Można powiedzieć, że wczoraj byłem dzieckiem, dzisiaj jestem osobą dorosłą, jutro będę starcem, a pojutrze ten wypożyczony samochód (ciało) trzeba będzie zwrócić naturze.

Przychodzimy na ten świat- tylko puste ręce. Opuszczamy ten świat – tylko puste ręce. Nie jest to jakieś szczególne odkrycie buddyzmu, jest to podstawowa prawda naszej ludzkiej egzystencji i każdy ją rozumie. Jednak rozumienie tego to trochę za mało. Dlatego istota naszej praktyki oznacza: użyj swoich pustych rąk, daj im pracę, zrób użytek ze swojego życia, czyli osiągnij oświecenie i pomóż temu światu.

Nasza praktyka jest czymś niezwykle rzadkim i cennym, ponieważ podejmuje pracę z najgłębszym niepokojem i pytaniem ludzkiej istoty: Czym jestem? Zwykle świat w którym żyjemy odwraca nasze spojrzenie od tego pytania.. Ale w Regułach Świątyni czytamy: Jeśli nie otworzysz swego umysłu w tym życiu nie będziesz mógł strawić nawet jednej kropli wody. Ludzka istota nie może osiągnąć prawdziwego szczęścia bez rozumienia siebie. Ja sam błąkałem się przez wiele lat po bezdrożach życia., gnany tym niepokojem- Kim jestem? Zbliżyłem się do punktu, w którym byłem o włos, żeby kompletnie zniszczyć swoje życie. Zrozumiałem ,że może mi pomóc jedynie głęboka wewnętrzna przemiana i jasny kierunek. Wtedy odnalazłem Ośrodek Zen w Falenicy i Dharmę Dae Soen Sa Nima. Było to naprawdę wielkie odkrycie. Jest pewne stare powiedzenie: To tak jakbyś zagubiony w wielkim obcym mieście, nagle spotkał swoich dziadków. Miałem bardzo podobne doświadczenie. Poczułem się jak samochód po wypadku , który trafił do najlepszego serwisu naprawczego. Na Dharmę Buddy możemy spojrzeć jak na rodzaj kuracji. Jej funkcja jest przekształcić umysł cierpienia i niewiedzy w umysł szczęścia i oświecenia. Dzięki tej kuracji mogę stanąć dziś przed wami jako nauczyciel.

Dziś te puste ręce otrzymują kij Zen, czyli nową pracę. Oznacza to również, ze staję się jeszcze bardziej uczniem niż byłem nim do tej pory, ponieważ wszystkie istoty i wszystkie rzeczy są naszymi nauczycielami. Dopóki choć jedna istota cierpi w tym wszechświecie, nasza praca nie kończy się i zawsze możemy uczynić jeszcze jeden krok na tej drodze. Jednak jak często powtarza Mistrz Zen Wu Bong, w Zen nie ma drogi. Cel naszej praktyki nie jest nawet na moment oddzielony od tego ,czym jesteśmy właśnie teraz. Jest poza czasem i przestrzenią. Komentarz do jednego z konganów w Mumun Kuan mówi: : Zanim uczynił krok już przybył na miejsce, zanim otworzył usta, już skończył mówić. W Kompasie Zen czytamy: Bez kultywacji już jesteś kompletny. Wszyscy jednak doświadczamy fal karmy, które zaciemniają nasz pierwotnie czysty umysł. Dlatego praktyka jest konieczna, a jej paliwem powinna być gorliwość.

Kiedyś udałem się na rozmowę nieformalną do Mistrza Zen Wu Bonga i zalałem go falą swoich problemów. Mistrz Zen słuchał Bardzo wytrwale.

Gdy skończyłem mówić, nastała chwila milczenia, po czym Soen Sa Nim podał talerzyk z czekoladowymi ciasteczkami – sprawdzony sposób uspokajania dzieci, tym razem również zadziałał. Potem powiedział : Wiesz, nie znam drogi na skróty, ale wiem, że nasza praktyka działa. Musisz być cierpliwy i wytrwały.

Ta gorliwość czy wytrwałość jest jak podgrzewanie bryły lodu naszego karmicznego umysłu. Z rozwojem praktyki ta bryła lodu zmniejsza się, stając się wodą , parą aż w końcu znika odsłaniając tą jedną jasna i czystą Rzecz niezależną od życia i śmierci: Nasze prawdziwe ja. Wtedy pomoc temu światu staje się możliwa. Nie musimy już dłużej martwić się o swoje puste ręce. Mają one zawsze wiele pracy. Osiągamy drogę , prawdę i właściwe życie. Tę gorliwość powinniśmy wesprzeć na trzech filarach. Są nimi: wielka wiara, wielka odwaga i wielkie pytanie.

Ta gorliwość jest , tym do czego pragnę dzisiaj wszystkich zachęcić.

• (Unosi kij Zen i uderza nim w stół )

• (Unosi kij Zen i uderza nim w stół )

• (Unosi kij Zen i uderza nim w stół )

Droga, prawda i życie – takie same czy różne?

KATZ !

Za oknem blask dogasającego dnia.

Wewnątrz wiele przyjaznych twarzy. Cóż mogę dla was zrobić?
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Wróć do strony tytułowej